اگر حافظ در این دوره زندگی می کرد نمی توانست خیلی از واژه ها مثل میخانه ، پیمانه ، رقص و غیره را بکار ببرد.پس شعر او تقریبا” اینجوری می شد:
دوش دیدم که ملائک در یک خانه زدند
ساکنان حرم ستر و عفاف ملکوت
جنگ هفتاد و دو ملت همه را عذر بنه
شکر ایزد که میان من و او صلح افتاد
وضع مردم تو ازین نکته بسنج ای حافظ
گل آدم بسرشتند و سرش چانه زدند
با من راه نشین انگور بی دانه زدند
چونکه رفتند ژنو حرکت جانانه زدند
حوریان حرکت موزونی به شکرانه زدند
همگی ساعت اول ته یارانه زدند !